Benulmaker
Met de vertelling Benulmaker beschrijft en doorbreekt Pé Amesz de stilte die achterbleef na de zelfdood van zijn vader. Schetsen van herinneringen, gedachten en situaties aaneengeregen tot een geheel met de grilligheid die trauma heeft.
De regisseur over Benulmaker
Op zijn vijftigste ontstond bij Pé Amesz de wens om zijn ervaring als speler in te zetten voor het maken van een voorstelling over de dood van zijn vader, Frans Amesz. Tijdens het ontwikkelen van het stuk ontmoet Pé familie, vrienden en kennissen van zijn vader. De contouren van Frans worden steeds meer gevuld met hervonden herinneringen die, door het trauma afgesloten, in de doos van het zwijgen waren opgeborgen. In deze periode begon hij ook in te zien dat hij als jongen, een inventief mannetje was, dat tot drie keer toe een nieuwe vader creëerde en werd hem duidelijk dat deze inventiviteit hem geholpen heeft in zijn werk als Cliniclown. Met dit werk kon hij mensen helpen bij datgene dat moeilijk in taal te vangen is.
In de kleine twee jaar dat wij samenwerkten heeft hij niet geschroomd om mij mee te nemen naar de 'afgrond' van zijn leven. Het vertrouwen dat hij mij daarmee heeft gegeven is bewonderenswaardig en daar ben ik hem dankbaar voor.
De vertelling is een opmaat tot het gedicht dat grootvader Amesz schreef voor zijn zoon Frans bij diens huwelijk met Harmien Voorhoeve. Dit lofdicht wordt hiermee een herinneringsgedicht, een requiem. Met de voorstelling tracht Pé de kloof, die werd geslagen door de leegte die zijn vader achterliet, te overbruggen en een stem te vinden voor alle vaders, broers, zussen en geliefden waarvoor het leven te zwaar was geworden. Hij vraagt het publiek mee te wandelen met zijn reis, in de hoop dat zij de ruimte ervaart om op eigen manier benul te maken van datgene waar uiteindelijke geen benul in gevonden kan worden. Misschien dat door het luisteren de woorden gevonden worden om met elkaar over verlies en pijn te spreken.
Harmen Elisa (Harry) Brandsma, September 2020
="">